فرقه نیوز- بخش عرفان های نوظهور، این روزها عرفان های نوظهور به صورت قارچ گونه از اطراف ما سر بر می آورند و هر روز تعریف های جدیدی از برخی مفاهیم ارزشی و دینی به ما ارائه می دهند.
خداوند به عنوان خالق هستی و یگانه محور عالم هستی از جمله مواردی است که در این عرفان ها دست خوش برداشت های نادرست و تعاریف باطل قرار گرفته است.
آنچه مشخص است سخن از خداوند گفتن در این عرفانها تنها وسیله ای است برای رسیدن به اهداف انسان و این انسان است که برای رسیدن به آرزوهایش حتی خداوند را در اختیار می گیرد!
در حقیقت در این عرفانها خداوند ابزاری است برای رسیدن به امیال و آرزوهای انسانی و نه محور و همه کاره عالم هستی.
به همین دلیل بارها در این عرفانها و توسط رهبران این فرقه ها عنوان شده که مهمترین مساله برای انسان رسیدن به شادی و آرامش است حالا چه با خداوند و چه بدون خداوند!
به این جملات دقت کنید:
اگر از من می پرسیدی به شما می گویم خدا را فراموش کنید من به شما می گویم تنها به دنبال عشق باشید»1
دالایی لاما: « امکان دارد کسی با پذیرش خدا به آرامش دست یابد و دیگری با افکار خدا، هرکس باید به دنبال داوری مناسب خود باشد» 2
ریشی کاپیلا به عنوان موسس یوگا مدعی است « بود و نبود خدا با نحوه تمرین های روحی مشخص، رابطه ندارد» 3
اینها نمونه هایی از سخنان رهبران عرفانهای نوظهور پیرامون خداوند است که تعریف نادرست و ناقصی دارد. چرا که طبق تعریف درست از خداوند در عرفان ناب، خداوند به عنوان محور عالم هستی می باشد که همه چیز حول محور خداوند قرار دارد و عارف هدفی جز رسیدن به قرب خداوند در نظر ندارد.
همچنین در عرفانهای نوظهور در موارد متعددی صفات ناپسندی از جمله بی عدالتی، انجام اشتباه و... به خداوند نسبت داده می شود که برای نمونه در آثار پائولو کوئلیو می توان نمونه های متعددی از آن را یافت.
بنابراین یکی از مهمترین تفاوت ها در عرفان اصیل و حقیقی و عرفان های نوظهور در نوع نگاه به خداوند و تعریف از خداوند است.
پی نوشت:
1. اوشو، راز بزرگ، ترجمه روان کهریز،ص10
2.دالایی لاما، زندگی در راهی بهتر،ص155
3. دالایی لاما، زندگی در راهی بهتر،ص155