راز آمارسازی بهاییان؛ مهاجرت‌های صوری و محفل‌های پوشالی

پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز: سازمان بهاییت با نه بزرگ ملت ایران مواجه بوده و هیچگاه نتوانسته نظر بلند ایرانیان را به خود جلب کند. از اینرو مدام گرفتار وصله پینه کردن محافل نقاط مختلف ایران بود. این کاستی شدید هم معلول کمبود پیروان فرقه و در عین حال نمایانگر آن نیز بود. در این نوشتار برخی از نمونه هایی می آید که در جلسات بهاییان آن وضعیت بحرانی را توصیف می نموده اند:

۱- «جلسه ضیافت ۲۳۲ به نظامت خورشیدی. باغ تژه ۱۳۴۹/۵/۹ 

نکات قابل ذکر: نقاط ذیل کمبود بهائی دارد و اعلان شد که بهائیان می‌توانند به این نقاط مهاجرت نمایند.

ساری، شاهرود، قزوین، کرمانشاه، کرج، نوشهر و تاکستان. (۲۳۷۶۶/۲۰ ﻫ۴ ـ ۱۳۴۹/۵/۱۱-  ۳۴/۲ ج /۴۱۶۰۱۸)

۲- «جلسه بهائیان ۱۳۵۲/۱۰/۱۳ اصفهان سخنران وحدت عضو ایادی امراله.

وی اظهار داشت: «... در اصفهان بیش از ۱۷ محفل ناقص وجود دارد که هر یک احتیاج به دو یا سه نفر مهاجر دارد و لجنه مهاجرت نیز برای مهاجرین امکانات فراهم نموده است ... سپس دو نفر آمادگی خود را اعلام نموده و قرار شد تشریفات مربوطه انجام گیرد. (۶ج-  ۴۱۶۰۱۸)

۳- « جلسه ضیافتی شماره ۱۵۱۴ مورخ ۱۳۵۱/۱/۱۸ 

نکات طرح شده در جلسه: نقاطی که به مهاجر نیاز دارد

 1 ـ فارس (اردکان - نورآباد)
 2 - یک خانواده جهت جلوگیری از انحلال دامغان مهاجرت نمایند
 3 - مراکز امری سنندج به امکانات شغلی و مهاجرتی نیاز دارد
 4 - همدان مهاجر می‌خواهد در حال انحلال می‌باشد
 5 - چند نفر جهت تقویت محفل سیرجان احتیاج است
 6 - کارمندان دولت در صورت انتقال بهتر است به بم و سیرجان منتقل شوند (۴۰۵۱۵/۲۰/ﻫ ـ  ۱۳۵۱/۱/۲۰ 1/51 ۱۶/۵ج -۴۱۶۰۱۸)

۴- «جلسه ضیافت بهائیان ۱۳۵۵/۶/۱۵

ضیافت شماره ۱۰۰۶ از ناحیه ۱۰ تهران حاضران ۲۲ نفر منزل خانم ضرغام

... ناظم جلسه (حسن محبوبی):

...  باید به اطلاع برسانم که تا آخر نقشه 9 ساله در ایران ۱۰۰۰ محفل تشکیل دادیم که در اثر عدم مراقبت یا ادغام، در یکدیگر، ۴۰۰ محفل منحل گردید. البته تشکیل یک محفل برای ضیافت کار مهمی نیست برای اینکه اکثر نقاط بهائی هست ولی تعدادشان به ۹ نفر نمی‌رسد که با ترمیم آنها می‌توان محفل را تشکیل داد ... ۵۵۸۴۲/۲۰ﻫ ۲۱ - ۱۳۵۵/۶/۲۶ -۹ج ـ ۴۱۶۰۱۸ 

۵- «ضیافت ۱۰۰۶ ناحیه ۱۰ تهران ۱۳۵۵/۱۰/۸  

... نجمی: این جلسه برای اهداف نقشه 5 ساله تشکیل شده ... ما در شش ماهه اول سال می‌بایست طبق نقشه ... ۵۲۴ محفل می‌بایست تشکیل می‌شد که ۴۲۰ تای آن تأسیس گردید ... (۵۸۱۴۲/۲۰ ﻫ ۲۱ -  ۱۳۵۵/۹/۱۰- ۱۰ج ـ ۴۱۶۰۱۸)

چنانکه مشاهده می شود در این مبحث ما با چند گزارش نزدیک به هم مواجهیم که اندک تفاوت هایی با یکدیگر دارند. با این وجود معلوم شد تا ۱۳۵۱ حدود ۵۰۰ محفل در ایران دایر کرده بودند البته چهار سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۱ بسیار پرشتاب رشد داشتند. طبق برنامه ۹ ساله نیز مقرر شد شمار محافل به ۱۰۰۰ برسد.  اما بر پایه گزارش حبیب ثابت به عدد ۶۰۰ محفل رسیدند و گزارشی دیگر عدد ۵۴۰ محفل را در سال ۱۳۵۵ نشان می دهد. 

اسناد نشان می دهند که فرقه در بازه زمانی مورد تحقیق  یعنی دوره اجرای برنامه های ده ساله، نه ساله، پنج ساله و بقیه تا آخر سال ۱۳۵۷ نتوانسته ۱۰۰۰ محفل هم  تأسیس نماید. 

اگرچه از اواخر سال ۱۳۳۹ تا قبل  از سال ۱۳۵۵ دوره طلایی رشد جمعیت بهایی در ایران به حساب می آید – یعنی در عصر طلایی حکومت پهلوی  ۶۰۰ محفل فعال دست و پا نمودند بنابراین ۵۴۰۰ تن عضو این دست محافل بوده اند و در ۴۰۰ محفل ناقص نیز حداکثر ۲۸۰۰ نفر حضور داشتند. حال طبق ادعای سازمان اگر ۱۲۰۰ نقطه و مرکز را نیز فتح کرده باشند، جمعیت بهابی نقاط و مراکز حداکثر ۴۰۰۰ نفر را شامل می شد.  

حال چنانچه اعضای ۴۲ لجنه مرکز نشین، کادرهای موسسات انتشاراتی، مجلات و نشریات، بیمارستان ها، درمانگاهها، قبرستان ها، بهاییان یگان های ارتش و شهربانی و ... را ۲۰۰۰ نفر در نظر گیریم، مجموع بهاییان فعال در ایران ۱۳۲۰۰ تن بوده اند. بنابراین ادعاهای بهاییان در باره جمعیت چند صد هزاری پیروان فرقه در ایران نادرست و‌ پوچ است.

دهه ۴۰ و ‌۵۰

اوج  رشد جمعیت بهایی از ۱۳۴۰ تا نیمه اول دهه ۵۰ است. پرسش این است که راستی آزمایی میزان رشد و رسیدن به آمار نزدیک به واقع چگونه ممکن است؟ به نظر می رسد آمار واقعی بهاییان را می توان از راههای مختلف محاسبه نمود. یکی از سنجه ها تعداد محافل است.

برای رسیدن به آمار بهاییان ایران به داده هایی که درون تشکیلات بهاییت و از زبان سران بهایی اعلام شده تکیه می کنیم:

۱- «جلسه ضیافت شماره ۴۱۱ - ۱۳۴۹/۶/۱۶ ...  حبیب ثابت اظهار داشت:  تعداد محفل ایران ۶۰۰ می‌باشد و تا پایان نقشه ۹ ساله باید به ۱۰۰۰ محفل برسد و برای جبران این کمبود احتیاج به ۳۶۰۰ مهاجر داخله داریم که برای هر هدف ۹ نفر فرستاده شود تا این ۴۰۰ سنگر خالی پر شود.» (۲۳۸۳۲/۲۰ﻫ ۴- ۱۳۴۹/۶/۲۲- ۲۵۴/۱۲ ج- ۴۸ /۱/ م)

۲- «ضیافت شماره ۴۱۱ ـ جلسه بهائیان ۱۳۵۱/۴/۲۰. افنان گفت در اول نقشه در ایران ۵۰۰ محفل و ۱۰۰۰ مرکز بهائی [ بالاتر از ۱ و پایین از ۹ نفر] داشتیم و طبق دستور بیت‌العدل می‌بایست محافل را به ۱۰۰۰ و مراکز را به ۲۰۰۰ مرکز برسانیم ولی اکنون ۲۰۰ محفل و ۵۰۰ مرکز کسر داریم که باید در چند ماه تکمیل شود. »

۳- «در اول نقشه ۹ ساله ما در ایران ۵۰۰ محفل و ۱۰۰۰ مرکز بهائی داشتیم لیکن ... بایستی تا پایان نقشه محافل را به ۱۰۰۰ و مراکز  بهائی را به ۲۰۰۰ برسانیم و در حال حاضر ۲۰۰ محفل و ۵۰۰ مرکز بهائی کم داریم که باید در عرض این چند ماه تکمیل شود.» (بولتن نوبه‌ای شماره ۲۲۰۵ ـ  ۱۳۵۱/۹/۳۰ - ۶ج ۴۱۶۰۱۸)

۴- «جلسه ضیافت شماره ۱۰۰۶ ناحیه ۱۰ تهران  ۱۳۵۵/۶/۱۵  ... پیام محفل تهران : ... می‌بایست در تهران احباء متعهد شوند که تا آخر سال نقشه ۵ ساله در ایران ۵۰۰ محفل تشکیل دهند و تعداد محافل را به ۱۱۰۰ برسانند ...  تا آخر نقشه ۹ ساله ما در ایران ۱۰۰۰ محفل تشکیل دادیم که در اثر عدم مراقبت یا ادغام در یکدیگر ۴۰۰ محفل منحل گردید. ... اکثر نقاط بهائی هست ولی تعدادشان به ۹ نفر نمی‌رسد که با ترمیم آنها می‌توان محفل را تشکیل داد ...» (۵۵۸۴۲/۲۰ ﻫ   ۲۱ -  ۱۳۵۵/۶/۲۴- ۹ج ۴۱۶۰۱۸)

تحلیل آماری

چنانکه مشاهده شد آمارهایی که درون تشکیلات اعلام می شد با یکدیگر یکسان و یکدست نبودند و با آنچه در بیرون اعلام می کردند نیز زمین تا آسمان متفاوت بودند. دیدیم که حبیب ثابت و افنان گفتند ۱۰۰۰ محفل هدف گذاری شده اما ۴۰۰ محفل منحل شدند. 

در واقع ۴۰۰ واحد تشکیلاتی که به حد نصاب نرسیدند را با اعزام ماموران مرکز نشین به شکل صوری تشکیل دادند. بدین معنا که ماموران بهایی را با عنوان مهاجر به شهرستان ها می فرستادند تا تعداد افراد هر واحد تشکیلاتی را به عدد ۹ نفر برسانند و محفل راه اندازی کنند اما فرستادگان، زندگی مرفه تهران را ترجیح می دادند و به پایتخت بر می گشتند و در نتیجه با بازگشت ماموران، آن محفل ها منحل می شدند.

البته شماری از اعضای محفل های منحل شده که از قبل در همان محل مقیم بودند پس از انحلال هم همانجا می ماندند. پس تعداد تقریبی بهاییان مقیم این شعبات را نیز می بایست محاسبه نمود.

جمع‌بندی

اگر گشاده دستانه میانگین بهاییان مقیم شعبات فاقد محفل را ۸ بهایی در نظر گیریم، بهاییان ۴۰۰ محفل منحله ۳۲۰۰ نفر بودند. طبعا بهاییان محفل هایی که تشکیل شدند و از انحلال مصون ماندند ۵۴۰۰ تن بودند. حال باز هم فرض می کنیم ۴۰۰ خانوار از قلم افتاده باشند یعنی ۸۰۰ نفر که باید به آمار بیفزاییم. از اینرو جمع سه عدد به  ۹۴۰۰ بهایی بالای ۲۱ سال می رسید. همچنین تعداد مراکز را ۱۵۰۰ تا در نظر می گیریم و فرض می کنیم در هر مرکز بهایی ۴ نفر می زیسته اند، یعنی ۶۰۰۰ نفر. با این محاسبه تعداد ۱۵۴۰۰ زن و شوهر بهایی یعنی ۷۷۰۰ خانوار بهایی در ایران می زیسته اند.

پیداست که فرض نموده ایم، هیچ فرد بیوه، مطلقه و مجرد در میان ۱۵۴۰۰ بهایی محاسبه شده وجود نداشته اند. سرانجام باز هم گشاده دستانه میانگین فرزندان هر خانواده بهایی را ۵ نفر در نظر می گیریم. با این فرض بهایی زادگان زیر ۲۱ سال به ۳۸۵۰۰ نفرمی رسیده اند. اینک معلوم می شود تعداد بهاییان حدود ۵۴۰۰۰ نفر بوده است.