در سفر ترکیۀ ایشان ابهاماتی وجود دارد. اینکه ادعا میکند در دانشگاه «ارتادو» تحصیل کرده؛ ولی دانشگاهی به این نام در ترکیه یافت نشده است. البته دانشگاهی به نام «ارتادوغو» بـه معنی «خاورمیانـه» وجود دارد؛ ولی نام او در آن دانشگاه ثبت نشده است و در ضمن ایشان هـیچ مدرکی دالّ بر تحصیل در آن دانشگاه ارائه نکرده است. همچنین طبق گفتۀ خودشان، پس از سه سال، یعنی قبل از پایان یـک دوره کارشناسی به کشور بازگشته است!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز محمودرضا قاسمی دانش آموخته سطح چهار حوزه علمیه قم در مقاله «ريشهيابی فرقه عرفان حلقه كيهانی در فرقه ريكی ژاپنی» نوشت: محمدعلی طاهری، فرزند محمدآقا متولد ۱۳۳۵ کرمانشاه، از پدر و مادری مسلمان، دارای همسر و دو فرزند، ساکن تهران و پس از فرار از ایران، ساکن کاناداست. او در اواخر دهه چهل و پس از گذراندن دوره ابتدایی، به دلیل شغل خواهرش، که کارمند تأمین اجتماعی بود، به همراه خانواده به تهران عزیمت کردنـد. پدرش در ابتدای ورود بـه تهران، در بخش خدماتی اشتغال داشت.
محمدعلی کمکم به کارهای فنی علاقهمند شد. در دوران نوجوانی و جـوانی، پرواز و ماکت هواپیما مورد توجه جوانان و همسالان او بود. آنها هواپیماهایی با موتورهای خیلی ساده تا پیچیده را میخریدند و با گذاشتن موتور و راهانـدازی و سوختگذاری در آن دست به ابتکاراتی میزدند. وی با شرکت در نمایشگاه ابداعات و اختراعات جوانان، مورد توجه ساواک قرار گرفت و از دست نخستوزیر وقت (هویدا) جایزه دریافت کرده بود. با اینهمه، در پیشرفت درسی موفـق نبوده و نتوانست دیپلم بگیرد. گفته میشود در سال ۱۳۵۵ مأموران ساواک، ملاقاتهایی بـا وی انجام دادند و به او پیشنهاد میکنند تا در قبال اعزام وی به کشور آمریکا و بورسیه کردن او، برای کنترل دانشجویان ایرانی ساکن آمریکا با آنان همکاری نماید! ولی به دلیل نداشتن دیپلم، در عمل این کار اتفاق نیفتاد.
با پیروزی انقلاب اسلامی، وی گرایشهایی به ماتریالیسم و گروهک چریکهای فدایی خلق پیدا کرد. در بازرسی کمیته انقلاب اسلامی از منزل وی، تعدادی کتاب و اعلامیههای ایـن گروهک کشـف شد و برای مدت کوتاهی نیز بازداشت بود. در این مقطع، منزل مسکونی خود را تغییر داد و بـه همراه خانواده، به منزلی که در اطراف کرج ساخته بودند، منتقل شد.
دوره تاريک و مبهم زندگی طاهری
طاهری که با شکستهای پیدرپی از تحصیل در ایران بازمانده بود، بـا سفر بـه کشـورهای خارجی سعی در ادامه تحصیل داشت. ابتدا به ژاپن عزیمت کرد (این سفر حائز اهمیت است، زیرا ژاپن از کشورهای مطرح در رواج شبه عرفانهای شرقی است)؛ اما به گفتۀ خودش، به علت مشکل بودن فراگیری این زبان و بالابودن مخارج، پس از حدود یکسال مجدداً به کشور بازگشت.
طاهری میگوید: «من در ژاپن در دانشگاه آکادمی وسداء، که پذیرفته شده بودم، میبایستی با زبان آنها آشنا میشدم، یـه چند ماهی شاید پنج شش ماه موندم و بخشی از مکالمه و زبان رو یاد گرفتم. زبان نوشتن دانشگاه بـود دیگه. بعد عرض کنم خدمت شما که دیدم نه! این بحث به اصطلاح حروف کـانجی دو سه نوع خط جداگانه دارند، هیراگانا و کاتاگانا رو یاد گرفتم. به کانجی که رسید، دیدم آقا این خیلی مفصل و طولانیه. به کانجی که رسید دیدم، اینا خودشون تا دیپلم میگیرن کانجی بلد نیستند کامل. توجه میکنی؟ یعنی طول میکشه. اینا هی تیکه تیکه یاد میگیرند تا دیپلم که بگیرن کامل بشه. گفتم که این در حوصلۀ من نیست و برگشتم».
سپس، به همراه خواهر و شوهرخواهرش به ترکیه رفت تا در دانشگاه آنجا به تحصیل بپردازد. در سفر ترکیۀ ایشان ابهاماتی وجود دارد. اینکه ادعا میکند در دانشگاه «ارتادو» تحصیل کرده؛ ولی دانشگاهی به این نام در ترکیه یافت نشده است. البته دانشگاهی به نام «ارتادوغو» بـه معنی «خاورمیانـه» وجود دارد؛ ولی نام او در آن دانشگاه ثبت نشده است و در ضمن ایشان هـیچ مدرکی دالّ بر تحصیل در آن دانشگاه ارائه نکرده است. همچنین طبق گفتۀ خودشان، پس از سه سال، یعنی قبل از پایان یـک دوره کارشناسی به کشور بازگشته است!
طاهری در ایران خود را «مهندس مکانیک» همان مهندسی فنی، که خواستۀ قلبیاش بـوده است، معرفی میکند. هرچند خود ایشان اظهار میکند در دانشگاه «اورتادو»ی ترکیه ثبتنام کردهاند و بـهجای مهندسی فنی، اشتباهاً مهندسی محیط را انتخاب کردهاند. البته پس از تحقیقاتی مشخص شد، ثبتنامی نداشته است و یا به دلیل عدم ارائه دیپلم مورد قبول، قطعی یا امکانپذیر نشده است. حتی اگر اظهارات فوق درست باشد، باز هم ایشان فاقد مدرک مهندسی مکانیک و حتی دکتری است
