پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز: در روزهایی که ایران و منطقه، دستخوش بحران و آتشافروزیهای بیگانگاناند، تداوم سکوت فرقه اسماعیلیه نزاریه بهویژه در قبال تجاوزگریها و جنایات رژیم صهیونیستی، واقعیتی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت. در حالی که جریانهای فکری و دینی بسیاری در جهان اسلام صدای اعتراض و همدردی با ملت ایران سر دادند، مسند امامت اسماعیلیه ترجیح داد همچنان روایت روزمره از فعالیتهای داخلی خود را منتشر کند و کوچکترین اشارهای به تحولات تلخ این روزها نداشته باشد. حتی امیرحسین شاهخلیلی، رهبر ساکن ایران این فرقه، که رابطه چندانی با مرکزیت خود نیز ندارد، راه سکوت را برگزیده است.
شاید چنین بیاعتنایی برای کسانی که با گذشته سیاسی این فرقه و روابط پنهان و آشکار رهبران اسماعیلیه با سران انگلیس و حتی شخصیتهای تراز اول رژیم صهیونیستی آشنایی دارند چندان تعجبآور نباشد. دیدارها و مناسبات دوستانهای که امامان اسماعیلیه نزاریه در طول دهههای اخیر با قدرتهای غربی و اسرائیل داشتهاند، باری از حقیقت سنگین سکوت این روزها را روشنتر میکند. در هنگامه ظلم و خون، بیتفاوتی تنها یک انتخاب نیست، بلکه نشانه پیوستگی عمیقتر با منافع و نگاههایی است که ملزومات انسانی و اخلاقی را قربانی مصلحتها میکند.
در جهانی که همه چیز به هم پیوسته است، حتی سکوت هم معنای خود را دارد. بیصدایی امروز فرقه اسماعیلیه، پژواکی از ائتلافهای دیروز است؛ ائتلافهایی که منافعشان را همیشه فراتر از درد و رنج مردم خاورمیانه قرار دادهاند.