ادعای روشنفکری، عمل به مصلحت استعمار؛ چهره دوگانه اسماعیلیه
پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز: فرقه اسماعیلیه آقاخانیه، یکی از جریان‌های مهم تاریخی و فعال امروزی، در سایه تبلیغات خود و به اسم روشنفکری، پلورالیسم دینی و حمایت از تنوع مذهبی، به مسیری رفته است که در مقام عمل جز انفعال در برابر ظالمان و همدستی با آن‌ها دستاوردی ندارد. این جریان که نسبت خود را به اسلام می‌دهد، نه‌تنها در دفاع از مظلومان جهان اسلام نقشی ایفا نکرده، بلکه گاه به عنوان ابزار استعمارگران، کبریت بی‌خطری برای حفظ منافع غربی‌ها بوده است. کمک‌های مالی این فرقه به رژیم جولانی، یکی از شواهد انحرافی بودن نقش آن در جامعه جهانی اسلام است.
کمک‌های مالی به ظالمان؛ زبان استعمار و ظلم
در حالی که هزاران مسلمان در سوریه، فلسطین و سایر نقاط جهان قربانی ظلم و جنایت هستند، رحیم آقاخان، رهبر اسماعیلیه، از ارسال مبلغ 100 میلیون یورو برای حمایت از رژیم جولانی و تامین نیازهای مالی آن‌ها خبر می‌دهد. این حمایت‌ها با ادعای پلورالیسم و فراگیری حکومت و به اسم روشنفکری انجام می‌شود، اما حقیقت این است که این کمک‌ها چراغ سبزی برای تقویت رژیم‌های کودک‌کش و ظالمان است. جایگاه تاریخی فرقه‌ها مانند اسماعیلیه در فرایند استعمار‌زدایی و دفاع از ستمدیدگان جهان اسلام، به سوالی جدی تبدیل شده: آیا این جریانات تهدیدی برای وحدت اسلامی نیستند؟
آیا فرقه‌ای برای دفاع از اسلام یا برای تطهیر استعمار؟
اسماعیلیه با سیاست‌های خود به جای نقش‌آفرینی در برابر ظلم و جنایت، دغدغه خود را به رژیم‌هایی معطوف کرده که تاریخ‌شان با جنایات علیه مسلمانان گره خورده است؛ اما در برابر کشتار علویان مظلوم، فلسطینیان تحت محاصره و شیعیان مظلوم جهان، سکوت کامل را در پیش گرفته‌اند. به راستی، آیا چنین جریانی که از مظلومان اسلام دفاع نمی‌کند و به تقویت جریان‌های سکولار و رژیم‌های مستبد دامن می‌زند، می‌تواند حقیقتی از دین را نمایندگی کند؟
مسیر سکولاریسم و گسست از روح سیاسی اسلام
فرقه‌های انحرافی نظیر اسماعیلیه آقاخانیه با تاکید بر سکولاریسم، راهی را در امتداد جدایی دین از سیاست در پیش گرفته‌اند که به محو مفهوم مقاومت اسلامی و عقب‌نشینی از مبارزه در برابر ظلم انجامیده است. این رویکرد، کاملاً در تضاد با آموزه‌های اسلام و سیره پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) قرار دارد، که همواره سیاست را ابزار مدیریت جهانی و پاسداری از دین دانسته‌اند. در اسلام، مبارزه با ظلم از اصول اساسی شریعت است؛ چنان‌که امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «پیوسته دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید.» اما اسماعیلیه با بازتعریف مفاهیم دینی و رویکرد انحصار معنویت، از سیاست عملاً کناره‌گیری کرده و به بی‌تفاوتی نسبت به ظلم دامن زده‌اند که این ادعا هم در سایه‌ی کمک به ظالمان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
دغدغه ظالمان، نه مظلومان
نمونه مشخص کمک‌های 100 میلیون یورویی به رژیم جولانی، زمانی رخ داده که این رژیم به جنایت علیه علویان و مظلومان سوریه دست زده است. به نام پلورالیسم و تنوع مذهبی، سرهایی از تن جدا شده است، اما فرقه اسماعیلیه در برابر این فجایع نه تنها سکوت کرده، بلکه دست به حمایت مالی از عاملان جنایت زده است. این در حالی است که اسلام، حتی تماشای ظلم را مذموم می‌داند، چه برسد به دست داشتن در تقویت ستمگران.
ابزار تطهیر استعمار؛ انحرافی در مسیر معنویت
فرقه‌هایی شبیه اسماعیلیه آقاخانیه با بهره‌گیری از قواعد معنوی و لفظ‌هایی نظیر کثرت‌گرایی و روشنفکری، به نوعی در فضای بین‌المللی به ابزار تطهیر استعمار تبدیل شده‌اند. همانطور که در برخی از جریان‌های تاریخی نظیر استعمار بمبئی و تعدادی از حکومت‌های وابسته شاهدیم، فرقه‌هایی با مفاهیم التقاطی از دین، عملاً در خدمت غربی‌ها به جای هدایت دینی قرار گرفته‌اند. این حلقه انحرافی نه تنها مفهوم معنویت اسلامی را به ابتذال کشیده است، بلکه با انفعال کامل در جبهه سیاست، جایگاه واقعی خود یعنی دفاع از اسلام را زیر سوال برده است.
آیا این فرقه تهدیدی برای وحدت اسلامی است؟
حقیقت تلخ آن است که فرقه‌هایی مانند اسماعیلیه، به جای تلاش برای حفظ وحدت امت اسلامی، شکاف‌ها را عمیق‌تر کرده و با سرایت سکولاریسم به پیکره معنویت اسلامی، پایه‌های مقاومت مسلمانان را سست کرده‌اند. این جریان‌ها همواره به عنوان ابزار نرم استعمار عمل کرده‌اند؛ گاه با ترویج سکوت در برابر ظلم، گاه با تقویت ظالمان و گاه با تطهیر چهره خود در رسانه‌های مختلف.
زمان هوشیاری فرا رسیده است
جهان اسلام، امروز بیش از هر زمانی به هوشیاری نیاز دارد. فرقه‌هایی مانند اسماعیلیه، که به جای مبارزه با ظلم، با رژیم‌های ستم‌گر مسالمت داشته یا از آنان حمایت کرده‌اند، باید با نگاه انتقادی جدی تحلیل شوند. نقش انفعالی این جریان‌ها در مقابل فجایع انسانی و سکوت آن‌ها در برابر مظلومیت مسلمانان، موضوعی است که دیگر نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. امت اسلامی باید دست به وحدت زده و با مبارزه علیه انحرافات معنوی، سکولاریسم و جریان‌های وابسته موفق شود تا از هویت خود در برابر استعمارهای خشن محافظت کند.
