به گزارش خبرنگار فرقه نیوز: در مسیر پیاده روی اربعین توجهم به موکبی ساده جلب شد. تقاضای آب از آنها کردم. به محض اینکه از ایرانی بودنم مطمئن شدند، یکی از آنها به فارسی خوش آمد گفت و دعوت به استراحت کردنم کرد.
پرسش این سوال که چگونه فارسی را یاد گرفته و صحبت میکند، باب گفتگو را باز کرد. اسارت ۸ سالهاش در ایران در خلال جنگ ایران و عراق فارسی را به او یاد داده بود.
نامش محسن عبید جاسم اهل بغداد بود. ۶۷ سال سن داشت و سرد و گرم دنیا از او مردی جاافتاده و با تجربه ساخته بود. فارسی را دست و پا شکسته صحبت میکرد و گذشت بیش از ۳۰ سال از پایان جنگ تحمیلی و ارتباط اندکش با ایرانیها، فارسی صحبت کردنش را ضعیف کرده بود.
به سختی میتوانست در پاسخ به سوالاتم منظورش را کامل برساند. از او خواستم به عربی با من گفتگو کند.
اوایل جنگ اسیر شدم
از زندگی شخصی اش پرسیدم. ۴ فرزند داشت که یکی از پسرانش را در حمله داعش به پایگاه اسپایکر در موصل از دست داده بود.
در زمان جنگ تحمیلی زن و فرزندی نداشته و همین موضوع دوران اسارت را نسبت به هموطنان اسیرش که اهل و عیال داشتند برایش راحتتر کرده بود.
همان اوایل جنگ در دزفول اسیر شده بود و دوران اسارتش را در زندانی در تهران بسر بوده بود.
از بسیاری از عراقیها پیش از این شنیده بودم که حضورشان در جنگ با تهدید و به زور حکومت بعث صورت گرفته بود که این خادم امام حسین نیز حرفم را تایید کرد و گفت: صدام از این بابت به مردم عراق بسیار ظلم کرد.
سنیها هم عاشق امام حسین(ع) هستند
بیشتر از تعریف خاطراتش از دوران اسارت، مشتاق بودم از این همه عشق و علاقه مردم عراق به امام حسین(ع) بدانم.
میگفت: عراقیها همه زندگیشان را مدیون امام حسین(ع) هستند. در طول سال پسانداز میکنند تا در دو ماه عزای اباعبدالله و بخصوص ایام اربعین خدمت زوار امام باشند. اصلا خدمت به اباعبدالله را وظیفه خود میدانند.
سنی مذهب بودنش بیشتر برایم جلب توجه کرد. چرایی خدمت برادران اهل سنت به زوار امام حسین(ع) سوالی بود که از او پرسیدم.
در پاسخ به آن گفت: شیعه و سنی برادران دینی همدیگرند. پیامبراشان یکی ست و نباید آنها را جدا از هم دانست.
او صحبتهای خود را اینگونه ادامه داد: واقعه عاشورا را میتوان تلخترین واقعه در عالم دانست. در شرایطی که جهان اسلام مملو از کفر و ستم حاکمان وقت شده بود، امام حسین(ع) با فدای جان خود و اهل بیتش درس آزادگی به همه جهانیان داد. حال آنکس که بینا و اهل تفکر باشد، عاشق و سرسپرده این مکتب می شود؛ فرقی نمیکند شیعه باشد یا سنی، مسلمان باشد یا غیرمسلمان. همانطور که بسیاری از غیرمسلمانان را نیز مشاهده میکنیم که برای امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) عزاداری میکنند.
به همین دلیل عظمت و بزرگواری امام حسین(ع) تا قیامت در دل شیعیان و اهل سنت زنده خواهد ماند.
علت احترام بسیار زیاد عراقیها به حضرت عباس(ع) چیست؟
سوالی بعدی که از او پرسیدم همین بود. و اینکه چرا عراقیها به قسم حضرت ابالفضل(ع) تا این حد اعتقاد دارند؟
به من گفت: در واقعه عاشورا شاید به جرات بتوان گفت که حضرت عباس(ع) فداکارترین فرد به امام حسین(ع) بوده است. تا پای نهر میرود اما با یادآوری تشنگی برادرش و کودکان، از خوردن آب امتناع میکند. دو دستش را در رساندن آب به خیمهها از دست میدهد اما باز هم دست از تلاش برای هدفش برنمیدارد تا جایی که در این راه جان میسپارد.
عراقیها حاجتروایی های بسیاری از قمر بنی هاشم دیدهاند. هر گاه گرهی در زندگیشان بیفتد دست به دامان ایشان میشوند. حضرت عباس(ع) بزرگترین گرهها را از زندگی ما عراقیها باز کرده است. به همین دلیل اگر کسی از دیگری شاکی باشد و بگوید شکاییت را به حضرت عباس(ع) میبرم، به سرعت بینشان صلح و صفا میشود. چرا که میدانند اگر حضرت نگاهش را از زندگیشان بردارد، گرههای زندگیشان دو چندان خواهد شد.
اربعین فصل مشترک شیعه و سنی در مقابله با صهیونیست
در پایان گفتگوی کوتاهمان اشارهای هم به ظلمی که این روزها به مردم مظلوم فلسطین میشود ختم یافت.
او معتقد بود اربعین میتواند باب مشترکی بین مسلمانان در برابر ظلم صهیونیستها باشد، چرا که خون امام حسین(ع) در راه مقابله با ظلم ریخته شد و اکنون نوبت ماست که به پیروی از ایشان، در مقابل ظلم آشکار مستکبران و دفاع از مظلومان قیام کنیم. ان شاالله جبهه مقاومت تشکیل شده در نابودی هر چه سریعتر اسرائیل موفق و موید و منصور باشد.
مصاحبه و ترجمه: مریم ذوالفقاری منظری