در همین راستا مصاحبهای را با آقای آبراهام گاسپاریان تحلیلگر شبکه یک ارمنستان، که دکترای علوم سیاسی و متخصص شرقشناسی و ایرانشناسی هستند صورت دادیم.
متن زیر به مصاحبه با ایشان اختصاص دارد که مطالب قابلتوجهی را در خود گنجانده است.
سؤال: تصویری که از ایران داشتید با اولین سفرتان چگونه تغییر کرد؟
من تصوراتم تغییر نکرده، بلکه تحکیم شده است، چراکه رشته تخصصی من دکترای علوم سیاسی است و تخصص دوم شرقشناسی و تخصص سوم خبرنگاری است.
تمام تحقیقات من مربوط به شرق است. در این خصوص دو کتاب را تألیف کردهام و تاریخ ایران و سیاستهای کنونی آن را بهخوبی میشناسم.
سؤال: فضای حاکم بر جامعه ارامنه ایران را چگونه ارزیابی میکنید؟
امروزه اسلام بهصورت اشتباهی درک میشود و تنها کشوری که اسلام را بهصورت واقعی نمایان میکند و بروز میکند، کشور ایران است و ایران در راستای مساوات و پرهیز از هرگونه اختلاف میان ادیان راه خوبی را پشت سر گذاشته است. من نمیدانم درک سایر کشورهای دنیا از ایران چگونه است اما در کشور ارمنستان نقش ایران را بهصورت درستی درک میکنند.
دو کشوری مانند ایران و ارمنستان در دنیا وجود ندارد که سه هزار سال در کنار هم زندگی کرده باشند و اینگونه درک عمیقی از یکدیگر داشته باشند.
ملت ارمنی و ایرانی زلزلههای سیاسی و اجتماعی گوناگونی را پشت سر گذاشتهاند و توانستهاند زندگی مسالمتآمیزی را در کنار هم داشته باشند.
سؤال: یکی از برنامههای جدی دشمنان ایران اقلیت سازی و فرقه سازی بوده است، از سوی آنها بهاییت همواره بهعنوان یک اقلیت مطرح میشود، نظر شما دراینباره چیست؟
در خصوص اقلیتهای مذهبی و اقلیتها سیاستها همواره از سوی دولت مرکزی و حاکم مشخص میشود، در سوریه، یمن، بحرین و عربستان ما میبینیم که وضعیت در خصوص اقلیتها به چه صورتی است و چه وضعیت حساسی وجود دارد. این مسئله از تفکرها و ایدئولوژیهای دولتهای حاکم برمیآید، من ندیدم که دولت ایران تاکنون اقلیتها را در فشار قرار دهد و یا آثار آنها را از بین ببرد.
در کشور قرهباغ بعد از اتمام جنگ تا به امروز مسجد کبود وجود دارد، کشور قرهباغ مانند نور چشمش این مسجد را نگه میدارد و حفظ میکند. یا مسجد کبود ایروان که یکی از مساجد منحصربهفرد منطقه است که در آینده نزدیک از سوی یونسکو بهعنوان یک اثر جهانی شناخته خواهد شد.
این دو نگرش از اراده سیاسی دولتهای ارمنستان و ایران میآید. اگر فرض بگیریم که این دولتها دولتهای جاهلی باشند، مسلماً اقلیتهای کوچک میتوانند در تفکر و سیاستهای آنها اثرگذار باشند و به شعارهای دنیای غرب توجهی نداشته باشند.
سؤال: در زمان حضور در ایران علاقه داشتید که به چه موضوعاتی بپردازید؟
من علاقه داشتم که به این مسئله بپردازم که مطبوعات ارمنستان در ارتباط با ایران چه مسائلی را دارند. من بهعنوان خبرنگار و مفسر شبکه خبری ارمنستان همواره در تفاسیرم به نقش ایران در پنج کشور و بالأخص در مسئله مبارزه با تروریسم اشاره میکنم. شبکههای ارمنستان سیاستهای معتدل ایران در قبال جمهوری قرهباغ را بسیار خوب ارزیابی میکند. خیلی خوشحال میشدم که مطبوعات ایران درباره جمهوری قرهباغ و تنویر افکار عمومی درباره قرهباغ فعالیت بیشتری داشته باشند.
در ایران آذریها و ترکهای زیادی زندگی میکنند و اگر مواضع ارمنستان در ایران مطرح میشد هیچ خدشهای در این مسئله وارد نمیشد، مطبوعات ایران در ارتباط با مسئله نسلکشی ارامنه با در نظر گرفتن روابط ایران و ترکیه مقداری با محافظهکاری برخورد میکنند و این را فراموش نکنیم که آزادیها در ترکیه محدود نمیشود و سازمانها و مطبوعات زیادی امروزه در ترکیه در حوزه حقوق بشر آزادی بیان دارند. اینها موضوعاتی است که مطبوعات ایران میتوانند به آنها بپردازند بدون اینکه خطری متوجه آنها شود، بهجرئت میتوان گفت که تنها متحد ایران در منطقه فقط ارمنستان است.