به
گزارش فرقه نیوز ؛
در روز عید قربان شاهد قبح شکنی دیگری از سوی نورعلی تابنده قطب به ظاهر عرفانی صوفیه بودیم. قبح شکنی که در آن فقرای فرقه صوفیه گنابادیه با رفتار غیر متعارف خود بار دیگر پوسته به ظاهر عرفانی خود را از تن بیرون آوردند و ثابت کردند رویکرد سیاسی این فرقه تا جای پیش رفته است که آداب فقری در این فرقه دیگر جای ندارد و سخنان اقطاب گذشته در گورستان تاریخ سیاسی صوفیه، به خاک سپرده شده است.
رفتار غیر متعارف نورعلی تابنده و فقرای فرقه در حالی صورت گرفت که صالحعلیشاه در کتاب پند صالح بیان میکند «مصاحبت با اولیاء یا به امر آنها با سایر راه رفتگان از ارکان سلوک و کمک سیر سالک و موجب ازدیاد دانایی ست که مصاحبت با آنها انسان را به یاد خدااندازد» [1]
در
نتیجه طبق سخن صالحعلیشاه و با توجه به رفتار غیر متعارف این فرقه درعید قربان به
هیچ وجه نمی توان از نورعلی تابنده به عنوان انسان کامل یا قطب یاد کرد زیرا طبق سخن
صالحعلیشاه به راحتی قطبیت نورعلی تابنده زیر سوال میرود و ثابت میشود این شخص اگر
ذرهای با کتب به ظاهر عرفانی آشنا بود این چنین با آبروی درویشی بازی نمیکرد، رفتار
غیر متعارف این فرقه در عید قربان مصداق اخلاق نکوهیدهای است که صالحعلیشاه بارها
بیان کرده دراویش «از اخلاق نکوهیده جلوگیری کنند» [2] و «در معاشرت با کسانی که ممکن
است به کردار زشت آنها مبتلا شوید یا مورد تهمت واقع گردید دوری کنید» [3]
حال این سوال در این جا مطرح می شود فقرا باید از نورعلی تابنده دوری کنند یا
نورعلی تابنده باید از فقرا دوری کند تا مورد تهمت واقع نگردند.
با توجه به رفتار غیر متعارف فرقه سیاسی صوفیه در عید قربان به نظر میرسد قرار نیست پرونده قبح شکنی نورعلی تابنده و این فرقه سیاسی به این زودی بسته شود. سخنان و رفتارهای غیر متعارف این فرقه سیاسی در حالی در حال افزایش است که نهادهای مسئول سکوت اختیار کردند و تنها نظاره گر فضاسازی این فرقه سیاسی هستند تا در رسانههای معاند چهره ناخوشایند و غیر واقعی برای جامعه و نظام جمهوری اسلامی ایران بسازند و در داخل با رقص و پایکوبی سیاسی خود عرفان اسلامی را زیر سوال ببرند. بدون شک در صورت تکرار رفتارهای غیر متعارف و قبح شکنی این فرقه سیاسی امت حزب الله خود دست به کار میشود و پاسخ سخت و کوبندهای به صوفیان عارف نما میدهد زیرا سکوت امت حزب الله در رویکرد جدید فرقه سیاسی صوفیه بزرگترین خیانت به خون شهدا میباشد.
منابع:
[1]پند صالح، باب معاشرت، صفحه 25
[2]همان، باب اخلاق، صفحه32
[3]همان، باب معاشرت، صفحه26