ایرانی یا پارسی؟! ترفند اختلاف‌افکنانه گروهک «ری‌استارت»
پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز: در فضای پرچالش امروز ایران، که همبستگی ملی و انسجام اجتماعی بیش از هر زمان دیگری نیازمند تقویت است، ظهور جریان‌هایی با رویکرد تفرقه‌افکنانه می‌تواند تهدیدی جدی برای وحدت ملی باشد. یکی از نمونه‌های بارز این رویکرد، تأکید لیدر گروهک افراطی و رادیکال «ری‌استارت» بر جایگزینی واژه «ایرانی» با «پارسی» در معرفی هویت فردی است. این تغییر ظاهراً ساده در واژگان، در واقع حامل پیام‌هایی عمیق‌تر و خطرناک‌تر است که هدف آن ایجاد شکاف‌های قومی و فرهنگی در جامعه ایران اسلامی است.
پشت پرده یک واژه‌سازی هدفمند
تأکید بر «پارسی» بودن به جای «ایرانی» بودن، در ظاهر ممکن است نوعی بازگشت به ریشه‌های تاریخی یا فرهنگی تلقی شود، اما در بستر چندقومیتی ایران، چنین گزاره‌ای می‌تواند به سرعت به ابزاری برای طرد و نادیده‌انگاری اقوام غیر فارس تبدیل شود. ایران کشوری است با تنوعی بی‌نظیر از اقوام و فرهنگ‌ها: ترک‌ها، کردها، بلوچ‌ها، عرب‌ها، لرها، ترکمن‌ها، گیلک‌ها، مازنی‌ها و بسیاری دیگر، که هر یک با زبان، آیین و سنت‌های خود، بخشی از هویت ملی ایران را شکل داده‌اند. حذف یا کم‌رنگ کردن نقش این اقوام در تعریف «ایرانی بودن»، نه تنها ناعادلانه بلکه خطرناک است.
هویت ملی؛ فراتر از زبان و قوم
هویت ایرانی، مفهومی فراگیر و چندلایه است که در طول تاریخ، از تعامل و همزیستی اقوام مختلف شکل گرفته است. این هویت، نه صرفاً بر پایه زبان فارسی، بلکه بر اساس مشارکت همه اقوام در ساخت تمدن ایرانی بنا شده است. تأکید بر «پارسی» بودن، به‌ویژه از سوی یک جریان تندرو، می‌تواند احساس طرد، بی‌اهمیتی و حاشیه‌نشینی را در میان اقوام غیر فارس برانگیزد و زمینه‌ساز تنش‌های قومی شود.
هدف نهایی: تضعیف انسجام اجتماعی
رفتار‌های فرقه‌ای و واژه‌سازی‌های هدفمند گروهک‌هایی مانند ری‌استارت، در واقع بخشی از پروژه بزرگ‌تری برای تضعیف انسجام اجتماعی و ایجاد گسل‌های فرهنگی در ایران است. این گروه‌ها با بهره‌گیری از ابزار‌های رسانه‌ای و روانی، تلاش می‌کنند تا با تحریک احساسات قومی، جامعه را به سمت تقابل و واگرایی سوق دهند. چنین رویکردی، در نهایت به تضعیف امنیت ملی، کاهش اعتماد عمومی و مانع‌تراشی در مسیر توسعه کشور منجر خواهد شد.
راهکار مقابله: آگاهی، تحلیل و اتحاد
برای مقابله با این نوع ترفند‌های اختلاف‌افکنانه، لازم است جامعه با آگاهی و تحلیل دقیق نسبت به اهداف پشت پرده این جریان‌ها واکنش نشان دهد. رسانه‌ها، نخبگان، دانشگاهیان و فعالان اجتماعی باید با روشنگری و تبیین ابعاد خطرناک این نوع گفتمان‌ها، مانع از نفوذ آنها در افکار عمومی شوند. همچنین تقویت گفت‌وگوی بین‌اقوام، ترویج فرهنگ احترام به تفاوت‌ها و تأکید بر اشتراکات ملی، می‌تواند به حفظ وحدت و همدلی در جامعه کمک کند.
نتیجه‌گیری
در نهایت، ایرانی بودن یک افتخار مشترک است که همه اقوام این سرزمین در آن سهم دارند. هیچ واژه‌سازی یا جریان سیاسی نباید بتواند این حقیقت را خدشه‌دار کند. هویت ملی ایران، همان‌قدر که به زبان فارسی وابسته است، به فرهنگ‌های کردی، ترکی، عربی، بلوچی و دیگر اقوام نیز پیوند خورده است. این تنوع، نه تهدید، بلکه سرمایه‌ای برای آینده‌ای روشن‌تر است. حفظ این سرمایه، نیازمند هوشیاری، همبستگی و مقابله با هرگونه تلاش برای تفرقه‌افکنی است.
